Reizen naar de Zuidelijke Orkneyeilanden

Vogelliefhebbers zullen zeker enthousiast worden tijdens een bezoek aan de Zuidelijke Orkneyeilanden vanwege de vele zeevogels die daar broeden. Naast drie soorten pinguïns; Ezels-, Adélie- en Kinbandpinguïns broeden er Sneeuwstormvogels, Kaapse duiven, Kelpmeeuwen, IJshoenders, Blauwoogaalscholvers, sterns en jagers. In de omringende wateren leven ook veel zeehonden, vooral de Antarctische pelsrob, die laat in het zomerseizoen de kusten opzoekt.

De Zuidelijke Orkneyeilanden maken deel uit van het ‘Antarctic Treaty System’, wat inhoudt dat ze legaal gezien niet deel uitmaken van een land. Argentinië en Groot-Brittannië claimden in het verleden echter beide het gebied. De Zuidelijke Orkneyeilanden werden in 1821 ontdekt door Britse en Amerikaanse zeehondenjagers. In 1903 werd het voor het eerst bewoond toen er door de ‘Scottish National Antarctic Expedition’ een weerstation werd geplaatst. Dit weerstation is later aan de Argentijnen geschonken en is nu bekend als het Orcadas Station, het langst in bedrijf zijnde wetenschappelijke station van Antarctica.

De Zuidelijke Orkneyeilanden is een extreem ruige, rotsachtige groep eilanden, grotendeels met ijs en sneeuw bedekt. Op Coronation Island ligt de hoogste berg van de Zuidelijke Orkneyeilanden, Mount Nivea, 1,265 meter hoog. Dit ruige landschap gecombineerd met een gevarieerd dierenleven, bestaande uit meerdere pinguïn-, zeehond- en walvissoorten, maakt deze eilanden een aantrekkelijk reisdoel voor poolreizigers en avontuurlijk ingestelde natuurliefhebbers. De zee rondom de eilanden ligt meestal bezaaid met enorme ijsbergen, afgebroken van de ijsplaat diep in de Weddellzee.